INSTALACIÓN

Pasos a seguir para a instalación dun aeroxenerador.

1. A cimentación cólase no hormigón,pero,primeiro hai que excavar un gran burato no solo. Disponse un encofrado de ferro para manter o hormigón no seu sitio.

2. Ó redor da cimentación colócase un cable de cobre sin aislamento. Isto é o condutor de posta a terra.
No caso de que caia un raio ó aeroxenerador, a electricidade será conducida mediante cables hacia abaixo. A través da torre e vertida á terra. Desta maneira o raio no dana ó aeroxenerador.

3. O hormigón chega nun camión. É conducido ata o burato a través dunha longa mangueira e disponse correctamente.
O hormigón está feito de gravilla, area, cemento e auga.

4. A parte inferior da torre cólase dentro do hormigópn. Agora, colocarase a torre encima.

5. Antes de montar o aeroxenerador, a torra e a góndola, son transportadas en grandes camións.
En ocasións, pola noite, para no interrumpir o tráfico.

6. O rotoe móntase no sitio correspondente. Unha grúa grande pode lecantar cousas pesadas a unha altura de 50 metros.
Cando a torre é alta,dicídese en seccións e, atorníllase cando están aseguradas.

7. Cando se está colocando a góndola sobre a torre, ten que estar aguantada por unha corda, para situala no lugar correcto.

8. O rotor colócase na góndola. Pode ser complicado se non se sitúa exactamente a carón da góndola.

9. Debe ser conctado á rede eléctica, de forma que a electricidadepode chegar ós consumidores. Ademais, ten que ser revisado para segurarse de que tod está en orden.


Un aeroxenerador pode producir electricidad de 20 a 25 anos.

VENTO

Existen diferentes tipos de ventos: globais, xeostróficos, locais, e de montaña.

O vento é causado por dous motivos: a rotación da Terra e a diferenza de temperaturas nela.

-Ventos globais (a forza de Coriolis).

O vento ascende dende o ecuador e desplazase hacia o norte e hacia o sur nas capas máis altas da atmosfera. Ao redor dos 30º de latitude en ámbolos hemisferios, a forza de Coriolis evita que o vento se desplace máis alá.

Nesa latitude atopase en área de altas presións polo que o aire comeza a descender de novo. Cando o vento ascende desde o ecuador haberá un área de baixas presións, cerca do nivel do chan, atraendo os ventos do norte e o sur. Nos polos haberá altas presións debido ó aire frío. Tendo en mente a forza de curvatura da forza de Coriolis obtemos os anteriores resultados.

-Ventos xeostróficos

Son xenerados principalmente polas diferenzas de temperatura, asi como pola presión e apenas son influenciados pola superficie da Terra.
Atópanse a unha altura de 1000 metros, a partir do nivel do solo.

-Ventos locais

As condicións climáticas locais poden influir nas direccións do vento máis comúns.

O sobe , circula hacia ó mar, e crea unha depresión o nivel do solo que atrae o aire frío do mar. Esto chámase brisa marina. A menudo hai un periodo de calma ó anoitecer, cando as temperaturas do solo e do mar iguálanse.

-Ventos de montaña

Un exemplo é o vento do val que se orixina nas ladeiras que dan ó sur (ou nas que dan ó norte do hemisferio sur). Cando as ladeiras e o aire próximo a elas están quentes a densidade do aire diminúe, e o aire ascende ata a cima seguido a superficie da ladeira.

Durante a noite a dirección do vento invírtese, convertíndose nun vento que flúe ladeira abaixo. Se o fondo do val está inclinado, o aire pode ascender e descender polo val; este efecto coñécese como vento de canón.

LOCALIZACIÓN DOS AEROXENERADORES

Para seleccionar o emplazamento dun aeroxenerador fai falta saber cal é a direccióndo vento dominante,así como os mínimos obstáculos e unha rugosidade o máis baixa posible en dita dirección.

Os lugares del localización máis importantes en Europa son: o sur de Francia, o norte do Reino Unido e Irlanda, o oeste de Irlanda e o noroeste de Dinamarca.

Nunha colina redondeada consíguese unha velocidade de vento maior.

Ao colocar un aeroxenerador entre dúas colinas, xorde o mesmo efecto que se circula entre dous edificios; o aire comprímese na parte dos edificios ou da montaña que está esposta ao vento e a súa velocidade medra considerablemente entre os obstáculos do vento. Isto é o "efecto túnel".

Os obstáculos do vento, comoe dificios, árbores, formacións rocosas, etc. poden disminuír a velocidade do vento de forma significativa e a menudo créanse turbulencias en torno a eles. Por exemplo, cando hai bosques, a velocidade disminúe un 15% e ésta é a razón da súa tala.